Kimsenin Ruhu DuymadıRuh-u derinime atarım seni. Hasret, ruhumdan canıma sızar. Her şeyin ötesinde yaşarım seni, Tükenir, biterim azar azar. Acılarıma merhem diye Şarabıma katarım seni, Içerim sabaha kadar; Kimsenin ruhu duymaz. Sen yoksun diye değişir Yalan dünyamın düzeni. Kırık dökük bir hale girer Aşkın kalbimde, güceni güceni! Ayın şavkı artık vurmaz, saza. Kalemim tükenir yaza yaza. Biraz daha azalır, güneşin feri. Gönül kanaat ederde aza, Bir türlü taşıyamaz, sensizliği. Iştahım kapanır, sararıp solarım, Kalırım, bir kemik, bir deri. Hayat, Affetmez, öldürür; Aç karnına, gece gündüz içeni. Sen yoksun diye, Bozuldu, dünyamın düzeni. Tam orta yerimden Bölündüm ikiye. Bir yanım sende gitti. Öteki yanım aşk kaybından bitti. Mevsim bahardı, Gençtik daha. Yaşıyorken öldük sayende, Kimsenin ruhu duymadı. Karanlık gecelerin Sarhoşu oldum. Sen yoktun, Ben her gece öldüm. Kimsenin ruhu duymadı. Sen gittin, Hayat gece oldu. Gidiş o gidiş, Bir daha sabah olmadı. Yaşarken öldüm ben Kimsenin ruhu duymadı. DUYGUSELIOZAN |
Karanlık gecelerin
Sarhoşu oldum.
Sen yoktun,
Ben her gece öldüm.
Kimsenin ruhu duymadı.
Bu güzel şiiri yazan ve bizimle paylaşan Şairimi KUTLUYORUM...
Nice güzel şiirlere..