İSTANBUL SAÇLARIMA DÜŞÜRDÜ AK
İstanbul bir tuzak
İstanbul saçlarıma düşürdü ak eskitin beni İstanbul eskitin aç gözlerini de şu halime bir bak beni ne hallere getirdin bir zamanlar ne çok mutluyduk seninle Eminönü de balık ekmek yerken boğazın kıyısında martıların sesi çınlardı kulaklarımızda kız kulesini seyrederken diyecek yoktu keyfimize bana maval anlatma şimdi gökdelenler görüşümüzü kapatmış yüreğimizden bir şeyleri koparmış sanki güneşin batışı bile ağlıyor halimize bana caka satma yapma İstanbul yapma ne olur dertlerime dert katma zulası yok artık gönlümün bir infial ki göz gözü görmüyor bir ahval ki kimsenin yüzü gülmüyor beni nakavt yapma İstanbul içimde bitme beni de duygu fakiri etme şiir yazmalıyım sana şarkı okumalıyım lütfen nefesimin tükenmesine müsaade etme |