Kapının kanatları
Ay ki! Sessiz kalmış
Ve bir an sinen de dolunay
Gözlerinse gökte hurma
Dilimde mehveş bir ekşimtrak
Kara düşüyorken saçlarımdan ak
Şu kara’da
Tanınmayan vadilerden yaralı kuşken muhabbetin
En ecza köşelerinde şuurum
Hani gözlerim en değerli taşındı
Porselen gibi kırılgan ama kabul olunmayacak
Dua gibi de değildi
Sen de ki her şey doğa üstü
Sessizce
Tek bir söz var dı ki
Insanlığın nişanesinde
Ve Takılmışken maraşal omuzlarına
Tipik bir söz gibi enteresan bulgular
Var
Bilimsellenmiş duvarlarında
Bilinmeyen mor ışıkların sinyalini veriyor ise
Ilk harfimiz

Tedbir "SİZIZ"
Kuruyan dudaklarımda
Niyetimin orucuna gül uzatılırken
Demlenmiş toprağımın bulgularrına
icazet ederken muhur
Kayıtlı bir enkazın dosyasına
Ulaşamazken
Rızkın

"Tekrar"
Hayat ne ise onu getiriyor
Ne getiriyordu sahi
Mevsimlerin unutulmuşluğu
Baharın bir adım
Yalnızlığımı
Yok diyorum ki yok artık
Belleklerdeki unutulmaz serçelerin şarkısı
Bülbül şakırken
Ah şu göğün yarım adası!
Artık geriye ne kaldı
İse
Bulamıyorum içimin çeken sellerini
Tekrar insan bulgularına karışıyor bilimselliğim
Gözlerimde

Öyle de düşen yıldızlar
Sabahın böğrünü sendeliyor
Kabahat var bu işte
Hatta bulunulan durumda da kabahatli...
İffetsiz iftiraların
Hüznünü düşürürken
Manifestoda manifatura
Ödetirler bir bakıma
Sen yine de iyi düşün!

Öyle de !
Bak gündüzün şakakları
Esmer gecelerin yıldırımlarından
Ezberliyor haklıyı sahi
Ve yağmurlar kilitliyor mevsimin dallarını
Göklerin yarım elmas/ıydık düşmüştük toprağa
Tanrının hizmetkârı idik
İffetin bekçileri gökte simada dururken
Başım yukarıda ve dik

Emine Sezek Akbaş T. K