Umuda yolculuk trenine bindim,
Ümitle – umutla, gidiyorum bazen,
Güllerin içinden, bir demet yapıp,
Görürsem veririm, diyorum bazen…



Çelenk taktım bulutlara, baksa bir,
Siyaha-mateme gözü, takılır mı bazen,
Cami hoparlörü ile seslensem acaba,
Cumadan cumaya, duyar mı bazen…



Üsküdar vapuru-galata köprüsünde,
Ya da Atakule’den, görülür mü bazen,
Tülbent altında, daim gizlediği saçları,
Titreyen ellerimle, örülür mü bazen…



Düşünce havuzumda, her gün beslerim,
Sevgim avuç avuç idi, sezdi mi bazen,
Her adımım da, kanımda dolaşıyorken,
Beni hiç düşünmeden, gezdi mi bazen….



Her ne kadar uzaksa, kalbime yakın,
Küçük öpücüklerimi, alır mı bazen,
Ansızın çöreklenip, kel başıma oturan,
Feleğin fesi gibi öylece, kalır mı bazen..



Diken üstündeyim, minder bile sermem,
Kuş tüyü bu aşkımdan, bezer mi bazen,
Gün ola, kavuşursam gamze yanaklarına,
Tıpkı, yaşamım misali, üzer mi bazen…



Aşk bir günahsa, ben çok günahkarım,
Dünyayı-aşkı yaratan, siler mi bazen,
Ömrüm-yıllarım, hep kaybetmekle geçti,
Bana da, şans-talih-kısmet, güler mi bazen…




Veysel Kimene
Sevda Şairi
(Kemal Yenice)

© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.