GİTTİ
GİTTİ
Sonra mı? ’La havle’ dedi Gömdü gamzelerinin çukuruna güzelim anıları Yoksaydı Yaşanmamış farz etti Bir kerecik dönüp bakmadı geriye Burkulmuştu sevgiyle çarpan yüreği Yoktu hayattan yana bir umudu Kalmamıştı geleceğe dönük ufacık bir düşü Dönmek istemeyen bir yolcu Gözleri nemli Beklentileri kömür karası Son martı da sustu Sonra bir sessizlik Şehir sustu Kaldırımlar çırılçıplak Hüzün çöktü şehre Son kes baktı mahsunca Gözlerini kısarak Dudaklarını ısırarak Koca çınarın iri yaprağını aldı eline Dalından koparmaya kıyamadı Son kez sürdü dudaklarına öptü Kokladı, bıraktı Eğildi, hüzünlerini doldurduğu çantasını aldı Ve sessizce gitti Gemileri uyandırmadan. İSMAİL MALATYA 20/12/2019-CUMA/İSTANBUL |