İmkansız Aşkın Esiri
Oturmuş,
Öylesine sessizce Dört duvar arası, Soğuk beton üzerinde Konuşmuyordu, Dilini yutmuş gibiydi Hafif adımlarla yaklaştım Adım seslerimle Onun yalnızlığını katlettim Kapıyı araladım Gözlerinin içine baktım Kelimeler düğümlendi boğazımda, Konuşamadım. Neyin var dedim Bir yalnızlığım vardı Onuda sen aldın dedi Dili git dedi de Yüreği kal der gibiydi Kimsin adın ne dedim Önce biraz sustu Sonra ben Hasan Berfe, İmkansız aşkın esiri dedi |