Kırgın VedaKollar göklere, Parmaklar yıldızlara uzandı. Ne ulaşılabildi hayallere, Ne de çabalamaya güç kaldı. Kimi taş bildi bağrını Kimisi de varlığından habersiz. Herkes, herkesin çekti kahrını Yine bir aşk kaldı kimsesiz. Katlandı, hırpalandı, dağıldı dağlar Ağladıkça yaş değil kan akar. Bir gün gibi geçti aylar, yıllar Elimde kırgın bir veda kaldı... |