Akan gözyaşı..Ne desem bilemiyorum Yazılması gereken ne kadar çok şey varsa, Yazmak ta o kadar azalıyor zorlaşıyor Bu boşluk duygusu nasıl anlatılır ki? Derdini anlatamayan bir dilsiz gibiyim Ne kadar çok yaşadıysam o kadar çok yalnızım Ne güzel yazmış yalnızlık yaşadıkça çoğalıyor Ne kadar paylaşırsan paylaş yine de yalnızsın. Neden bu boşluk? Neden bu doyumsuzluk? Neden bu yetmezlik? Ne eksik? Ne yarım? Neden öyle ki bu kalbim doymuyor hiçbir şeye? Neden bu kadar basit geliyor her şey? Bu bütün soruların cevabını Kendi kendime vermek o kadar zor ki Bazen dağlara bakıyorum, bulutlara Bu büyük şeyler karşısında Benim hüznüm ne kadar büyük olabilir ki? Diyorum kendi kendime Karanlık bir oda, akan gözyaşı, Boşluğa düşmüş ruh, Onun üstünde ki mutlu beden Gülümsüyorum gülümsüyorum Olabildiğimce gülümsüyorum Öyle ya gülümsemek hüznü örtmekmiş.. Sami Arlan.. |