Ağlayarak gelirsin düşe kalka yürürsün
Yumruk yaparsın eli neler yaparım diye
Gönlünde hüzün yatar göze yaşlar sürersin
Yine de vazgeçmezsin belki bulurum diye

Herkes bindi bu ata düştü yalnız yoluna
Yoruldu konakladı çıkın açtı soluna
Şükreyledi Hakkına nimet yağdı kuluna
Bindi birden atına sona kalırım diye

Sonuna da razıyım yeter ki görem seni
Huzur-ı mahşerinde sımsıkı saram seni
Çektiğim çilelerde gözyaşım örem seni
Günahıma ağlarım affedilirim diye

Tatmin olmadı bu göz nurunu görmeyince
İşitmedi tatlı söz Hakkı içermeyince
Hissetmedi sıcaklık kalbine girmeyince
Görüntüye kanmadı yardan olurum diye

Vuslat vakti gelince eğilir Hacı’m öne
Aşkının ateşinden tutuşur göne göne
Kabulün varsa eğer kavuşur döne döne
Varlığında yokluğa dönebilirim diye

Hüseyin KOCAİSPİR