EVVEL ZAMAN İÇİNDE
Olması gerektiği gibiydi ölüm
Loş bir akşamüstüydü gün Ne başı Ne sonu Olmayan bir revaydı Her şey olabildiğine zordu Tenhaydı ve ağarıktı dün Solan umutlardı Kalan matemlerdi tek Göğüs germişti ölüm Susuzlukla pençeleşiyordu Göbeğinde bekliyordu matem Su Ha akacak Ha duracak Bir ikilemin ortasındaydı Kayıp geçmişlerin Tozlu sayfaların arasındaydı Gelecege akacaktı Belki de nesillere aktaracaktı Şiir gibi arı Ama gönülden olacaktı Kış sonu Ve Baharın başlangıcı Bütün dertlere deva olacaktı Ve Kalan Zaman zarfin içinde Kalbur saman icinde.. Hayat hep durağan Bir o kadar hırçın akacakti Ne oldum demeden Ne olacagina varacaktı Hayat bir zar Ve Bitmeyen bir oyuna dalacaktık Fatma SELÇUK |