BEN BÜYÜDÜM ANNE
Ben büyüdüğümü gördüm Anne.
En çokta kardeşlerimin gözlerinde.
Odamız soğuk değil artık üşümüyoruz.
Üşümüyoruz Anne.
Birbirimize sarılıp uyuyoruz.
Sonra sabah oluyor seni arıyoruz Anne.
Odamızda senin kokun hala duruyor.
Biliyormusun Anne.
Pencerenin önüne
Senin yemek verdiğin kedi geliyor.
Seni arıyor benim gibi Anne.
Camın önündeki saksılarda
Çiçeklerin boynu bükldü.
Benim gibi Anne.
Kuşların kanatları kırılmş.
Bizimde kanatlarımız kırıldı Anne.
Sen gittin gideli
Güneş doğmuyor sanki.
Avuçlarım üşüyor...
Avuçlarım Anne.
Ellerimi ısatacak kimse kalmadı Anne.
Ben büyüdüm, dünyam küçüldü
Sen yoksun yokluk büyüdü.
Duvarlar sesiz.
Çocukların sensiz kaldı Anne.
Sensiz kaldık Anne.
O oda yalnızlık kokuyor anne.
Verdiğin değerler değersizmiş meğer.
Hani o dostlar akrabalar.
Madyatın önünde yatanlar.
Kapımızı açmıyorlar. Kapımız kapalı kaldı Anne.
Küçük oğlun uzaklara göçtü.
Abimse hala uzak mahallede.
Ara sıra soruyor amma.
Yetimlik var kapıda.
Ben büyüdüm, büyüdüm işte anne.
Gittiğin parkta kadınlar oturuyor.
Hep aynı bankta aynı yerde.
Gözlerim seni arıyor arıyor be Anne.
Ruhum sancı içinde.
Bu kül benizli sonbaharda.
Ellerim üşüyor üşüyorum anne.
Seni özlüyorum.
Çok özlüyorum Anne.
Dün Hüseyin Gaziye gittim.
Bir yanım eksikti.
Türbenin etrafında dolandım.
Dilek diledim kardeşlerim için.
Nefesler okundu kapısında.
Senin sevdiğin deyişler
Semah döndü yaşlılar gençler.
Gulbang verdi senin sevdiğin biri.
Ana şiiri okudu yazan şairi.
Seni sevenlerin doldu gözleri.
Bakıştılar birbirine ah çektik.
Çektik sensiz bir nefes dağdan içeri.
Seyid Oğlu Semah döndü.
Türbe döndü başımız döndü.
Aşk ile evren döndü.
Gökyüzünde bir kara duman.
Aşağıda kaldı Ankaran.
Ben yalnız kaldım.
Dünyam yalnızlaştı Anne.
Ben büyüdüm büyüdüm Anne.
Senin özleminle büyüdüm Anne.
5 Kasım 2019 Berlin Ali Koçak