ÇIĞLIK
Ne zaman kafamı koysam yastığa
Ya da en çaresiz tükenmiş anlarda Bir çığlık yükseliyor beynimin içinde Sanki bir çocuk belki de bir kadın Dehşet içinde haykırıyor aniden Yüreğimde bir sızı... Bu vicdanımın bu ruhumun sesi! Neleri kabul etmişsem ve yaşıyorsam Hepsine bir başkaldırı bu çığlık! Yaşıyorum inanmadığım her şeyi İnanamıyorum yaşadıklarıma... Artık bir hayaletim Yürüyen bir cenaze ya da Hissetmiyorum artık acıları Ve mutlulukları gerçekten Bazen gülümsüyorum öylece Bazen donup kalıyorum... Kırıyorum en nazik kalpleri Masum gönülleri... Hır gür içinde her gün Bir telaş hep tedirgin ve nefret Kendimden kaçış... Biliyorum ki başbaşa kalırsam Ben,kınanmış bir son olacak kendime Ardımdan gülüp eğlenecekler En rezil en adi halleriyle... |