Ben kendi içime dökülüyorum
Denizlere küsmüş nehirler gibi
Ben kendi içime dökülüyorum Ruhum paramparça dikiş tutmuyor Fırtınada kaldım sökülüyorum Umut kuşu göklere uçar diye Yüzüm çiçeklenir de açar diye Bir ihtimal kederlerim geçer diye Her dem hayaline sokuluyorum Dikenleri batarmış kızılca güle Feryadım olsa da getirmem dile Dağları denizleri aşsam bile Ayrılık ağına takılıyorum |