Ne kaldı...
Yad ellere sordu, ’kim’ etti beni
Akıl’a ne kaldı, başa ne kaldı. Yellere savurdu kum etti beni Çakıla ne kaldı, taşa ne kaldı. Dağladıkça közde harı tükettim Çağladıkça özde teri tükettim Ağladıkça gözde feri tükettim Kipriğe ne kaldı, kaşa ne kaldı. Umut dedim yola çıkıyorum ben Umut ektim çile biçiyorum ben Umut ettim fal’ı açıyorum ben Hayale ne kaldı, düşe ne kaldı. Zor anımı firsat bilen gavurdu Her yanımı yaktı yıktı kavurdu Harmanımı tipi boran savurdu Bahara ne kaldı, kışa ne kaldı. Kaygısından cesaretim yitirdim Duygusundan basiretim yitirdim. Metin iken, metanetim yitirdim Damlaya ne kaldı, yaşa ne kaldı.. |
şiirinizi severek okudum,mükemmel ve düşündüren güzel bir şiirdi.kutluyorum sizi,selamlar.