Sustu bülbül dalında
Sözleri sevdayı anlatmıyor
Artık nakış nakış
Yerine bıraktı güz mevsimini
Yüreğinde uzakalara göç etti

Pişmanım desen de
Yok harbiye kıymeti
İstesem de zaten gelemem
Elimden alındı sana gelme imtiyazım
Sen değerli zamanı boşa harcadın

Şu dünya yalan han
Sen devri alem yaptın gönlünce
O zamanlar geçmiyordum
Gerçeğe kapadığın aklının ucundan
Hatırladın beni ektiğini biçince

Bildiğin yerde bulamazsın bıraktığını
Ya kapıyı açan olmaz zile bastığında
Ya da yabancı bir yüz görürsün karşında
Ha bir umut deyip adresi sorarsın
Umduğunun yerine ummadığına
Cevabı ise olur bilmiyorum
Umudun sonu hüsran

Döversin dizlerini geç kaldım diye
Avuntu olur belki denen ihtimal
Bakarsın sokağa bakan camdan
Derin bir dalgınlık içinde
Geçmişin hayalini görürsün birden
Gerçek sanıp irkilirsin derin dalışında
Bakarsın gördüğün bir serapmış
Aradığının hasretiyle susuz kaldığın
Bir iz bulmak adına gezindiğin o çöller de.