Yavaş yavaş eksiliyoruz..
Vazgeçiyoruz bazı şeylerden..
Büyüdükçe kayboluyor,yaş aldıkçada hissizleşiyoruz..
Susturuyoruz yüreklerimizi bizi anlıyamanlardan..

Küçükken bir Peter Pan vardı..
Bir gece yarısı olmayan bir ülkede korsanların arasında bulmustu kendini ..
Annesi uzakta olan o ülkedeki cocuklara adarken kendini, savasirdi Korsan Kanca ve adamlarıyla..

Hepimiz ait olmayan bir ülkede yaşıyan kimsesiz küçük cocuklar gibiyiz şimdi...

Herkesin sikayet ettigi bir dünyada yaşarken,kavuşmak istedigimiz başka bir yer var aslında iyilerin yaşadığı ... Şimdilik var olmayan ama vakti geldiğinde varacagımız o sonsuz mutluluk ülkesi..

Huzursuzlukların, sevgisizliklerin,imtihanların hepsi bir gün o olmayan ülkede, sonsuz mutlu yaşamak icin yasaniyor belkide..
O ülkeyi unutmamak için var sıkıntılar sevgisizlikler dertler acılar..
Birgün o olmayan ülkede sonsuz mutluluklar yaşayabilmek icin..

Umudunu yitirmeyene...
imtihan deyip susabilene.
İmtihanını verebilene...
İnsan kalabilene..
Güçlü bir limanda o gemiyi bekliyene var gelecekte bir gün o hayallerdeki olmayan ülke; adına CENNET denilen.

Nevin Aktekin Gülfırat