Kendine dökülen nehir
Ne aydın sokağım var ne meydanım
Karanlıklar içmiş bir şehir oldum Ruhuma çarpa çarpa aktım da ben Kendime dökülen bir nehir oldum Mutluluk kuşu bilmem uykuda mı Dertlerin türlüsü sardı yakamı Hüznün elleriyle tuttum akşamı Kendini çoğaltan bir kahır oldum |