Tutsak Hayat
Taş gövdeli devleri yendim,
Bir de nemli gözleri. Her çatlakta kırılan bendim, Bir yalnızlığımı yenemedim. Duvalardan sesler duydum, Vardan uzak, hiçtim, yoktum... Karanlıktan medet mi umdum? Bir yalnızlığımı yenemedim. Çiçekler topladım mevsimlerden, Şiirlere bağladım heceleri. Yaşlı geçirdim hep geceleri, Bir yalnızlığımı yenemedim. Tarif edilir mi çaresizlik? Elden ne gelir hak dilemişse? Gök kızıla bürünse de, Bir yalnızlığımı yenemedim. |