,,,,,,,,,çözümleme,,,,,,,,,,,
gözlerinde geçmişin hüzün çukurları
hayatta tek özne mutluluk derdi mutluluk sırdı - gizdi- gizelnmişlerdi görünmez en izbe köşebaşları yatalak perişan düşüncelerdeydi bir ışık belirse kör oluverirdi..... cem ettim derdi hüzn-ü ve mutluluğu mutluluklardan kalan artıklarıyla her yokuş önüne dökülüverdi ezeli eşerek yeise mağlup kan ter içinde uyanıverdi yaşanmamış geçmişe inat nefes almadan ebede kendini verdi Sarkmış fikrin yorgunluğunda her dökülen yaş dünün alacaklısı gözdeki geçmişin hüzün çukuru açmamak üzere kapanıverdi........... Hattab(Y.K.) |
zaten yaşamanın tüm gayesi Ad'ı için yaşamak değil miydi?
kimiz ki biz? ha varız, ha yokuz.
ama Ad'ı hep vardı.
Ve hep var olacak.