KÜL ETTİN
İçime biriktirmiştim seni
Ayak parmak uçlarımdan Saç tellerime kadar Her yerimde her şeyinle Sen vardın İçime sığmadın Yüzüme taştın Zaman zaman gülümsedim İçime sığmadın Gözüme taştın Zaman zaman ağladım Büyüdün, çoğaldın Kaldırımlara taştın Yollara uzandın Bulutlarda gökyüzünde Her yerde her şeyinle Sen vardın. Yandın, yaktın İçimden her yere uzandın Acıttın, yaraladın, savurdun Uzandığın yollardan Gökyüzüne kadar her yeri griye boyadın Kül oldun kadın Kül ettin. Doğdum ben küllerimden Bir Anka kuşu gibi değil Üç günlük ömrüne uzanan tırtıl gibi Kanatlarım olacak belki Ufak tefek sevinçlerim Ama sen olmayacaksın Sen küllerinden doğamazsın Doğsaydın yakmazdın |
Şiirin sesi hiç susmasın...
Şiir yaşamın ta kendisidir…
............................................. Saygı ve selamlar..