Nadasa bıraktım
Yarınlara umutlar biriktirdim, döke saça
Zor oldu, gözüm kapalı yürüyüşlerim Bilmedim çünkü Bir sonraki günümü Toprağın en verimli zamanı Ektim umut tohumlarını Kâh suladım, göz yaşıyla... Kâh sarsıldı, başımdaki fırtınayla... Yüreğime sardım... Büyüttüm en derin kuytularda Sabır ekledim Sabırla bekledim... O yılın umutları, durmuşken meyveye Bu yıl ruhumu nadasa bıraktım... |