hiç öpmediğim
avuç içlerinden
tanırım
sırtında ışıkları yanan
o şehri ki
yüreğinin derinlerine
kök salan kıvılcım damarlarına yürüyen
bir damla şimdi..
hani şimdi sırılsıklam/
ıslanıyorsun.

ne kadar yazmaya çalışsanda
bir boşluk ki derin
bir boşluk ki ellerin/
her daim bilinmeyenin peşindedir
sorguları yüreğimin..

ve ben,
ten/in kadar yumuşak,
mavi sarmaşık aralığı
kurdela bağlıyorum
saçlarının kırıklarına.

tam gittim dediğinde,
sus/
bir nota daha çalmak istiyorum
omuzlarında
yani İstiyorum
kızamık gibi
bulaşmak sana/
bulaşsam sana...

iliklemeden önümü.
sobelenmeden çocuklar..
yüreğime düşüyor g-özlerin/
gözlerin ki
nefesimi kesecek sandığım bir rüzgar...
bu karların hiç erimediği
dorukların rüzgarları.

kirpik uçlarından cemreler düşüyor
o bilindik en eski yaraya
İmla hatalarımdan seken
taşların sesleri bulaşıyor
önce kulağına
şiirine sonra
şehirlerine hiç gitmediğim...

inanmazsın/
tersinden okuyorum
artık seni
eksik/yarım ve azalmış yokluğumda.
daha pek çok sıfat yazabilirdim lakin
zamirlerim küskün sana
maharetli parmak
uçlarından düşen
kelimelerinin verdiği şekil
dilimin ucunda şimdi
emiyorum dudAKlarımı kapayarak..


(...)