Değerini Bilseydin Denizlerde Ki Midyelerinsen, sadece sen kaldın yüreğimin kimseyle paylaşmadığım en ıssız en acı veren yerinde. hiç üşenmeden, hiç yorulmadan her akşam davet eder gece yıldızları yalnızlığına sen, ya sen kendi ekseninde dönen çoban yıldızı gibi benden uzaklarda kaldın karanlığa yüz tutmuş penceremden ya yoksan diye semaya başımı her kaldırdığımda korktuğum... hiç üşenmeden her sabah dünyaya merhaba der güneş ben, ya ben bir merhabana hasret büküp boynumu kaparım her sabah sensizliğin kapılarını isimleri unutulmuş eski aşklar yarım kalan sonbarın dökülmüş kızıl yapraklar gibi çaresizliğe, yalnızlığa savurdun beni bir tek ben bir tek ben kaldım yuvasına dönmeyen eşini sadakatle bekleyen kumrular gibi çocukluğunda babasını adamlığında annesini kaybetmiş eşi ve çocukları olmayan bir şair olarak ölürsem ki o zaman eminim olmayacak ne gözyaşların ne pişmanlığın umurumda vasiyetimdir sana aklına her takıldığımda beni üç kulhüvallahü bir elham’la anımsa 18,06,2008 değerini bilseydin denizlerde ki midyelerin kesildiğinde küçücük parmakların ağlamaz, acı çekmez, kanamazdın Ertuğrul Bayam |