Sabah Kendi Kendimle Konuşurken Yayla,da
Kavga Çıktı Kanaatimce Yine Ben Haklıydım
Az Önce Gönlüm kalk gidelim Derken Ayaklara
Bedenim Halt Etme Sen Otur Yerinde Diyerek
Gönlümü Kırdı,Korkudan Dizlerim Tutmuyor......!
**************************************************
Aklım Yönetemiyor uzuvlara Komut vermiyor
Yüreğim Savunmasız Beyin’e Hesap Sormuyor
Gözlerim ışığını kaybetmiş Olanları Görmüyor
Bedenim Olğunlaşıp Oturmuş Bir Kenara
Ayaklarım Yorğun Düşmüş Kalkıp Gitmiyor........!
**************************************************
Gönlümün İstediği Şeylere Bedenim Yan Çiziyor
Gözlerim Görmüyor Ayaklarım İstemsiz Geziyor
Aklımın Hükmetiğini Ellerim Söylemsiz Yazıyor
Umutlar Tükenmiş,Yaşama Hayallerimi Bozuyor
Gönlümde Yaptığım Hesaplar Ömrüme Yetmiyor!
***************************************************
Dünya’nın Yükünü Sırtımda Taşımak,tan Bıktım
Hayatda Olur Olmaz Her Şeye Çok Canımı Sıktım
Gönül Denizim’de Umut Yüklü Gemileri’mi Yaktım
Mayın’a Çarpmış Bedenimin Parçaları Yüzüyor,du
Ruhum Gökyüzünde uzuvlerım Birbirini Tutmuyor.
23.08.2019
Zekeriya Çapanoğlu