Üçgenin iç açıları toplamı gibiydi gönlümün iç acıları
Ve nedense onlar da ruhumun dış acılarına denkti
Ve belkide bu yüzden ömrümdeki çokça kişi yüzsen derece dönekti
Avuçlarıma akıttıkları acılı denklemleri görmeyecek kadar kördü gözleri
Ruhumu oluk oluk kanatan sözleriyle hepsi ömrümü bir bir deldi geçti
Ve sonrası üçgenin iç açıları toplamı dış açıları toplamını geçti
Hayatım çıktı açısındandan o denli, her şey anlamını birden yitirdi
Artık içim dışımdan üçyüz altmış derece değişti
Ben yanmışım, acımış yüreğimdeki çocuğun kanamış dizleri
Kimse umursar mı ki, bendeki bu çilekeş serzenişi ?
Kimse umursamadı zaten, duymadı bu hoyratça tükenişimi
Geriye kaldı sadece, açısını kaybetmiş üçgenin hayat çizgileri
Ne kırılmaya gelir, ne de çizilmeye; geriye kalmışım salt bir çizgi
Tek bir vahdet gizlidir artık, yalnızlığa açı arayan üçgenin ahlı çizgilerinde
O da tek bir silgi darbesine gizlenmiştir, bu kahpe hayatın kayboluş silsilesinde
.:｡✿*ﾟ’ﾟ･✿.｡.:
27.01.2018