Ne güzel gülüyordun sen!
Koparılmaktan korkan papatya gibi.
Yüzünü sahte insanlardan saklayan günebakan gibi.
Kırlangıçların telaşına ayak uyduran yel gibi.
Ve sonra ben geldim.
İlk defa,
Gülmeyi öğrenmiş biri gibi...

Ne güzel gülüyordun sen!
İçimde kanat çırpan kelebekler gibi.
Ucu bucağı olmayan gökyüzüm gibi.
Kalbimi tir tir titreten en güzel an gibi.
Ve ben çok sevdim seni.
Sanki,
Hiç kimseyi sevmemiş biri gibi...

Ne güzel gülüyordun sen!
Hatırlarmısın?
Sana ilk baktığımda yanaklarının elma gibi kızardığını.
Yahut,
Gözlerim gözlerine değdiğinde ışıl ışıl parladığını.
Ve ben herşeyin üzerine koymuştum seni.
Ne bileyim,
Son durağı sen olan biri gibi...

Ne güzel gülüyordun sen!
Meğerse o güzel gülüşün,
Bana olan son gülüşünmüş.
Çok özür dilerim sevgilim,
Gülüşünü esir almak istemedim.
Ama ne yalan söyleyeyim,
Seni en çok ben sevdim.
GÜLÜŞÜN GİBİ.
Sana göre ise BİRİ GİBİ...

Mutku AKÇA