İyilik Tohumuİyilik tohumunu dünyaya serp yeşersin Meyvesinden yiyenin sevdası arşa ersin Dalların uzanırken bölük bölük Güneş´e Köklerini salıver Kâbe´m dediğin arşa Dönem dönem budanıp, yeniden doğmak gerek Filizlenen her dala şefkat iksirini ek Dalında çürüyene, tasa edip üzülme Mirasın olur senin, mahçup olup ezilme Köklerine tutunur düşerek savrulanlar Gölgende huzur bulur ateşte kavrulanlar Efil efil yaprağın serinletir çevreni Her nefes verişinde temizlersin evreni Ufacık bir tohumsun güzele açıyorsun Büyüdükçe evrene mutluluk saçıyorsun Yaptığın iyilikler, dünyayı dolduracak Dualarını Rabbim; “Ol” diye olduracak. |