Güneş batıyor artık, aydınlık silinmekte,
Gözlerinde yaşları, tutanı ol sen artık.
Sensizliğin ardından, umutlar silinmekte,
Gönlündeki uykudan, çıkmalısın sen artık.

Kızılcık şerbet olup, süzülürken toprağa,
Gök yüzünde uçuşan, güvercin ol sen artık.
Gönlümdeki aşkınla, yüz sürerken toprağa,
Yazılmış kaderimde, yer alsana sen artık.

Müebbet yemiş mahkum, olmuşum sevdana ben.
Yapraklarında umut, kardelen ol sen artık.
Soluksuz yaşatırken, ruhunu ruhumda ben,
Turnanın kanadıyla, dönmelisin sen artık.

Deniz gibi mavisin, karlar kadar bembeyaz,
Umutları yağdıran, bir bulut ol sen artık
Gönlümün dağlarında, renginse yeşil, beyaz,
Sevdan ile doğsana, kar çiçeği sen artık.

Günahkar mevsimlerde, göz yaşınla damla su,
Olsan bile umuda, uçurtma ol sen artık.
Uzaklaşan zamanın, umut pınarındaki su,
Mecnun olup ölsem de, Leyla’m ol be. Sen artık,

Şahin HANELÇİ
O5.08.2007
Sefaköy-İstanbul
Fotoğraf Şahin Hanelçi’ye aittir. (Çölde gün batımı)