gecedeki kadınlar


kimseden
bir şarkı öğrenmemiş
kadınlar vardır
geceye dargın


gün batar
çam ağacının yapraklarında
günler
koynunda saklarken
geceleri
yıldızlar
kaç çığlık sayar
kaç ölüm
yeryüzünde...

yastığa
değerken gözyaşları
bir kadın
göynümüş yüreğiyle
akşamı
dinler

güneş
denize son bir masal anlatır
arifçe
kırk haramilerin ali babası
şefkatli eliyle tutar bir dalı
incitmeden
kırmadan
dalgalı bir deniz gibi
gülümseyerek...

tarih
hep tekerrürdür
acı
hep aynı acıdır
aşk
hep aynı aşk
sözcüklerde...


yorgun bir yürek gibi
durulur
deniz

anlar
gelmeyeni
bilmeyeni
görmeyeni
durup da durulmayanı..

dinler deniz
günün son ışıkları
bir bağbozumu şarkısını söyler
sessiz...

an olur
susar güneş
ve
gecenin koynunda gün
yeniden doğmak için
titrer çam yaprağında..



kimseden
bir şarkı öğrenmemiş
kadınlar vardır
geceye dargın.