Duyuyor musun
Yıldızsız bir gece
sessizlik ses’e dönüşüyor içimin deltasında. Oysa Kayıp,düşmüş bir kıtaydı bekleyiş Zamansız zamanlara. Ses’in ses’te kafiyesi bir adanmışlığı aramak Sesin ses’teki anısını bulmaktı belki de. Süslü caddelerden geçtim büyük parklarda oturdum Kendisiymiş yareni insanın anladım. "Ses’im,ses’ime,değse" çığlık olur. duyuyor musun" |