Öyle bir sevda ki ölüme eyvellah.Hasretin toprağında filizlenen bir gül’ün Özlemin yollarından vuslata eren bülbülün Hikayesidir bu şiir. Tadılmayan acı Çekilmeyen çile kalmadı En iyi bu iki yürek bilir. Sabrı tohum tohum ektiler hasretli yüreklerine Boy boy umut büyüttüler. Gül gül kaldı ,bülbül bülbül gülüne Zorda olsa vuslatı gördüler. Şimdi gülün rengi sarıdan kırmızıya çalıyor. Bülbül hüzünlerden mutluluğa şakıyor. Şimdi gül ki sanki Gönül bağında cennet kokuyor Bülbül hasretten ayıklanmış Bir sevdayı soluyor. Şimdi iki gönül bir Samanlık seyran İki yürek ki şen Hayat zevki devran. Artık gül yaprağını verse toprağa Bülbül’ün yüreğini sökseler yerinden. Olmaz gam Dil etmez sitem ve ah. Öyle bir vuslat ki iki yürekte. Nefesler son olsa ölüme eyvallah. |