AŞK ÇAĞRIŞTIRIYOR
AŞK ÇAĞRIŞTIRIYOR
Bu sefer göğe danışayım Kime açayım kapılarımı Nice sofra kurulur kaldırılır Kızıl kanla yoğrulur hamur Tırmıklarla soyulur deri Üreme organlarına mahkûm Ölümlü sinekler Aşklarını çağrıştırıyor Büyük avunma Ben kandan nehirler gördüm Hiç istemezdim Kuşkulu çağa düştüm bence ölüm En büyük gerçekti yadsıdı Yüzü boyanmış bir kadın tencere Evine kapanmış bir guguk kuşu Evlerin arkası fiyonklu bahçe Ölüme methiye düzüyorlar Yaşamın değeri bir altın Ey şiir aşklardan dem vuran da kim Ben kandan şehirler gördüm Hiç istemezdim Şehirlerin kalbi hiç olmadı Zevk için yakıyorlar dünyayı O insan görünümlü canlı Bir gül sandığı içinde Uyan artık ey ölümlü |