HAYATIMDAN -2-
Gecenin sessizliğinde başlardı başımı yastığa koyduğumda
Evimizin tavanında ki kontrplaktan gelen bir gıcırtı senfonisi Ne güzeldi o günler mütevaziydi yaşantımız müstakil evimizde Bahçemiz vardı alabildiğine yeşil çeşit çeşit sebzelerimiz vardı Meyvalarımız vardı dallarında salkım salkım ağaçlarımızın Kümesimiz de yumurtaları vardı tavuklarımızın Bir de zamansız öten horozlarımız Betonarme değildi yuvamız ne de taştandı duygularımız Çocuktuk işte saf ve masumdu hayallerimiz ve hayata dair tüm düşlerimiz Çocukluğum kaldı evet müstakil evlerin olduğu sokak aralarında Annemin akşam oldu hadi eve gel dediğini duyar gibiyim Özlüyor işte insan en çok da kendini özlüyor Zamana yenik düşmek ne kadar da acı Şimdi bir tek yaşanan o güzel günler baki kaldı... Ahhh ahh tekrar dönebilmek mümkün olsaydı keşke o günlere İnsan arıyor işte özünü Hayatın bunca sahte ve yozlaşmış olduğunu görünce... Sedat Kesim |