KEMANSIZ KALDIM
Zamanla yarıştım yetişemedim
Ben benden geçmişim dermansız kaldım Çok kitap okudum erişemedim Adım cahil konup fermansız kaldım Bu ne maskaralık güya yeni çağ Özünden saparak, dönmüş bunlar dağ Geni bozuk piçi, diksen olmaz bağ Sap saman karışıp harmansız kaldım Geçip giden yılar ferimi aldı Daha kırk üçümde ömrümü çaldı Döküldü saçlarım bak kelim kaldı Mitil bırakmadı yorgansız kaldım Haykıra haykıra soldu avazım Dalda gül açmadan kış oldu yazım Telden tele akıp döküldü nazım Zamana yenilip urgansız kaldım Bül bül iken döndüm kara sakçaya Değerim kayboldu düştük akçeye Gayri layık görmez köhne bahçeye Herşey gitti bu yıl samansız kaldım Yakubi eskiden yeniden tozut Dokundum teline okordu bozuk Ah! bilsen yıllardır şu dilim susuk Tek varımda gitti kemansız kaldım✍🏻 Yakup Köse 07.06.2019 |
güzel şiirinizi ve kaleminizi içten kutlarım.