İnsan ve zaman...
Zaman...
Tropik ormanlarda bir zambak yaprağının üstünde duran su damlası gibidir Vakittir nakittir o an misali kadar canlıdır Zambak yaprağının hafif bir yel ahengiyle sallanmasını bekler O an geldiğinde yaprağın kımıldamasıyla beraber düşer yok olur Arkasında sadece hafif nemlı bir iz bırakarak Bir daha aynı zambak yaprağına yine aynı tropik ormanda rastlamak münkündür elbet Lakin o üstünde duran su damlacığı aynı değildir Bu defa çok başka bambaşka bir su damlacığıdır Tıpkı kaybettiğimiz o an gibi kaybedilmiştir artık Zaman ve mekanlar aynı dursalarda Zamanla insan su damlaciği kadar kolayca silinip kaybulmaktadır Zamanın ahir vakitlerinde... OtuzMayısİkibinondokuz Faruk Fahrettin ÖZCANAN |
Çok güzel ve duygusal bir şiir okudum, yüreğinize sağlık…
Şiir yeni bir yaşamdır…
...........................................Selam ve saygılarla..