Yaz kış..
genelde açıktır hep
mutfağımızın bahçeye bakan camı.!
her sabah
kalkmak nasip olduğunda
şükür duamı ederim
sabahın
henüz kire günaha
bulanmamış tertemiz havasında.!
günün
getireceklerini
hüzününü,neşesini
kuşların ötüşmelerinden anlarım..!
bazen..
sabahın köründe
kasvetli bir sessizlik bürür her yanı.!
ürkürtür beni..
içim titrer ve o gün mutlaka
kötü bir haber alırım..
belki de
çok saçma
ama
o gün
eve kapanır
dışarı çıkmamaya çalışırım.!
Sonra..
kuşlar dolar
pencerenin pervazına
kimi su içer
kimi iştahlı iştahsız yem yer
kimi de
gözümün içine baka baka
cıkır cıkır bağarıp
belki de
menüyü,
ya da başka bir olayı
bana şikayet eder..!
n’apayım..
he he der geçerim..!
ve..
hergün
çığ gibi artan
mülteci çocuklarımız.!
yavaş yavaş dökülürler
sabahın köründe
o daracık sokağımıza
büyükler okul yolunu tutar
daha küçüklerse
evlerinin önünde başlarlar
bağrışmaya..!
yakınlarda
kocaman kocaman
çocuk oyun parkları var ama
onlar tembihlidirler
yapışır her birisi
evlerinin kapısına.!
işin gerçeği..
yaşlı alman kadınları
hiç memnun olmasalarda
onlar geldiğinden beri
sokağımıza hayat geldi,canlılık geldi !
hele ilk baharlarda
kuşlar bir yanda,çocuklar bir yanda
işin yoksa uzan camdan dışarı
sadece dinle
ve seyret onları..!
işte.
günün bu
neşesinden sonra
açıkçası,
hiç istemem
açmaz beni hava kararması..!
ölü toprağı
atılır sanki ağaçların dallarına
çocukların oynadığı parke taşlarına.!
sokak lambaları
yeniktir gecenin o zifiri karanlığına
ve katran karası duvarlar,
duvarlar çıkar ortaya!
arada bir uğursuzca öten
o baykuşun sesi
ardından..
yine o ürperten sessizlik.!.


Mahmut Mücahit Özdemir
Kayıt Tarihi : 27.5.2019 06:54:00