Gönlüm, sim siyah bulutlarla kaplılar,
Öyle bakıp bulutların, geçişini izlerim,
Sanıldığı kadar birbirine yakın değiller,
Beynim tüterken, sabah bekler gözlerim...

Uzak kalsa da bana, aşkıyla yaşıyorum,
Ele değer verdi, aşka vermedi kıymeti,
Nice can, gözlerinin güzelliğini gördü de,
Kıvılcım çakan yürekle, bitmez alameti...

İzmir’in hafif deniz kokusu üstüne sinmiş,
Gamzeleriyse, deniz nemini barındırıyor,
Yaprağa çiğ düşmüş hali, duruyor yüzde,
Burada ben, kim bilir kimi kıvrandırıyor...

Hüznümü aşarken, göklerde kalır gözüm,
Titreten kum gibi siyah saça, kalbi takarım,
Şafakta karanlık , alev kırmızısı parlarken,
Bakışları içimdedir, dos doğru ona akarım...

Tiğnetim bu, olanın, hasretliğini yaşıyorum,
Beynimi döndürüyor, iki gözümün sevdası,
Büyük mücadelemde, ruhum süzülüp gider,
Hissettiğim derin arzu, artık gönlün duası...

Susmak hangi yangını söndürmüş söyleyin,
Haykırışım, tat alamadım, uzağımdayken,
Onun hayaline sarılıp, boşluğu öpüyorum,
O kar gibi beyaz yüzü, dalgalara bakarken...

Her vakit soğuk bir gün doğuyor kaderime,
Her sabah, bom boş buluyorum, yattığı yeri,
Her yanım, gamzelerin o eşsiz gölgesi dolu,
Soluduğum sıcak kokusu, esmerin her yeri...

Yıllarca çifte ışıklarıyla gidip-gelen yıldızlar,
Yalnız yaslı gecelerin, tükenmeyen ağır sesi,
Kalınlaşan bir duvar oluşturdu aramız da,
Hem bana şarkı oldu, hem şarkının güftesi..

Ne kaybettiğimi düşünürüm, sisli dalgınlıkla,
Ağır günlerimin yarasına, vurmuyor neşter,
Sabahın ilk ışıltısıyla gün yeniden başlarken,
Suspus olan yüreği, bana, kara kaplı defter...

Veysel Kimene
Sevda Şairi
(Kemal Yenice)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.