Eski köprü, Auguste Angellier, Çev. Sunar Yazıcıoğlu
İki âşık konuşuyordu alçak sesle,
Kırmızı likenlerin tamamen kemirdiği, Yosundan yeşil renk almış, eski köprüde ; Ve bizdik bu! Adam, kadına doğru sevgiyle eğilmişti, Aşktan ve güvenden söz ediyordu, Sâdık kalbinde taşıdığı ; Ve bendim bu! Kadın solgun ve kararsızdı, Titriyordu, yine de ürkmüyordu, Uzaklardan gelen bir sesi dinliyor gibiydi; Ve sendin bu! Eski köprünün üstünde hep aynıdır, Randevulaşır iki âşık ; Adam anlatır, kadın sevildiğine inanır ; Biz bu değiliz artık ! Auguste Angellier Çev. Sunar Yazıcıoğlu |