Kimin narına yandım ben kimin narına,
Sükunetten ayırdı, saldı kendi diyarına,
Ellerim hep boş, ne bıraktım ben yarına,
Ne yazık, yalnızlığıma sığındım!..

Baktıkça cennetimde sandım kendimi,
Kulağıma yaprağın hışırtısı, değdi mi,
Eyvah dedim, ben yüklendim derdimi,
Ne yazık, yalnızlığıma sığındım!..

Bakıyorum, gün güneşle, sevişiyor,
Yastığım, yorgunluğumla sevişiyor,
İçimde ki ses, o da kendile sevişiyor,
Ne yazık, yalnızlığıma sığındım!..

Hal bu ki ben beni böyle dilememiştim,
Tek hatam aşktı, hiç böyle bilmemiştim,
Ağzın ağıza değer, hayalini silmemiştim,
Ne yazık, yalnızlığıma sığındım!..

Kazıyıp alan olmadı, şu içimdeki isyanı,
Güzel resimleri çizdi, güzelliğinin yanı,
Kime vaad ettin, ben olmadık dünyanı,
Ne yazık, yalnızlığıma sığındım!..

Ağustos’ta bile yaz bahçesi yok yüzünde,
Boşa gayret, sevgi, bulunmuyor özünde,
Sana kalanlarımsa, aynandaki gözünde,
Ne yazık, yalnızlığıma sığındım!..

Şu çıplak göğün altında, ayrı yerde ikimiz,
Bir kıpırtı yok yüreğinde, uzaklara çizgimiz,
Hangi hayata nakış, huzura alkış, biz kimiz,
Ne yazık, yalnızlığıma sığındım!..


Veysel Kimene
Sevda Şairi
(Kemal Yenice)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.