Sabahı olmayan gecelerde
Sensizliğin hüznü çöküyor üzerime
Tutsağı oluyorum
O yosun yeşili gözlerinin
Asılı kalıyor tavana kirpiklerim.

Bozuyor gecenin sessizliğini baykuş sesleri
Sönerken evlerin ışıkları bir bir
Yoldan geçen ayak seslerine aşina kulaklarım
Bir umut işte
Kapım çalınacak diye bekliyorum.

Toprak nasıl susuzluktan çatlıyorsa
Gül güneşi görmeden yapamıyorsa
İşte bende sana öyle hasretim
Bir öpüşünle nemlendir
Söndür ateşimi
Dudak kıvrımlarında tadı kaldı dudaklarının.

En umutsuz anımda
Ellerini aradım tutunabilmek için
Çok şey mi istedim
Başımı yaslayacağım bir omuzdu tek istediğim
Olmadı can dediğim
Ben sana bir adım attıkça
Sen ellerimin arasından kayıp da gittin.

Şimdi
Umutlarımın can çekiştiği yerdeyim
İçimdeki sevgi çiçekleri
Bir daha yeşerir mi bilmiyorum
Onca özlemlerim içinde
Gerçekleşmeyen düşlerim
Ve ipotek konmuş hayallerim var benim.

Sensiz zaman geçmek bilmiyor
Yalancı buselerini özledi dudaklarım
Teninin kokusu hala üzerimde
Burnumun direği sızlıyor
Ahh bir anlasaydın
Anlamaya çalışsaydın beni
Gözlerinin önüne serecektim tüm dünya nimetlerini.

Susma bir şeyler söyle
Ne senden ayrı kalabilirim
Ne de bu sevgiye toz kondurabilirim
Hazanı yaşıyor zamansız yüreğim
İçimden bir şeyler kopuyor
Sararan yapraklar dökülüyor birbir.

Seni ne kadar mı seviyorum
Gözlerini ayırma gözlerimden
İyi bak gözlerimin içine
Göreceksin yüreğimdeki yerini
Sevdamın közleri nasıl da harlanıyor
Her seviyorum dediğimde seni...








Refik
15 . 04 . 2019
İstanbul