DÜŞÜRME SOLUMA
Sözcüklerimden başka değerli bir şeyim yoktu, sana verecek!...
Kimini gönlüne yazmak istedim, kalem yazmadı, kimini kulağına söylemek istedim, kulağın duymadı... Dağların zirvesinden doğup batan güneşi gibi, sabahları sol yanağına, akşamları sağ yanağına güldüm görmedin... En karanlık gecelerinde, pencerenden odanı ışıtan ay gibi, ruhunu ışıttım bilmedin... Denizlerin dip derinliğinden çıkan dalgalar gibi, koyuna girmek istedim almadın. Belmem ki; seninle geçen zamana mı aşığım, sensiz geçmeyen zamana mı, yada sanamı, sen söyle... Söyle; yüreğimi esir alan güzel söyle, ben senin Mecnun’un, sen benim Leyla’m iken Senin Mecnun’un ben değilmiyim... Eyy beni aşkla ateşiyle yakan Yücelerin Yücesi; Mecnun’u olmadığım Leyla’yı, düşürme soluma. Rüstem Bingöl (55.K) |