Ruhumu saran bu şey bir yakamoz ışığı,
Denizleri ürpertir, alışık değil kuşlar.
Ben ki, haktan gelenin, helâl payın aşığı!
Bir çiçeğin ruhunda, bin bahar özü kışlar,
Denizleri ürpertir, alışık değil kuşlar.

Bahar esrar yüklüdür, esrar; baharın süsü,
Çağır ay ışığını, meftunluğun büyüsü.
Toplansınkelebekler, Bu onlarınöyküsü!
Bir çiçeğin ruhunda, bin bahar özü kışlar,
Denizleri ürpertir, alışık değil kuşlar.

Boynunu vur baykuşun, İçirme aşkı sâkî,
Yarin kanat çırpışı, büyüsün ruhumdaki.
Hangi veda hükümran, çıksın bağrımdan taa ki:
Bir çiçeğin ruhunda, bin bahar özü kışlar,
Denizleri ürpertir, alışık değil kuşlar.

Alışık değil doğru, ne deniz, ne gökyüzü,
Bir ünlü harf alt eder, sonraki çift ünsüzü.
O, sevdadan yükselen, ince ve hazin sızı!
Bir çiçeğin ruhunda, bin bahar özü kışlar,
Denizleri ürpertir, alışık değil kuşlar.

Sonsuzluk hülyasında, mehtap düşlenen nehir,
Ve, ey! aynalar için,yangın kuşanan sihir.
Bu: ilham kıtlığında, seninle gelen şiir!
Bir çiçeğin ruhunda, bin bahar özü kışlar,
Denizleri ürpertir, alışık değil kuşlar.

(( ŞAİR ) ( SİMİN ))/YUNUS YILMAZ/