Şiirimin hikayesi içindedir. ayniyle vakidir.

Hayat ne garip dostlarım,
Ve de ne anlaşılmaz…
Bilinmez meçhullere gebe her an’ı
Sırlarla dolu her yanı.

Daha iki gün önceydi,
Takvimler gösterirken On Haziranı
Abisinin mezuniyet töreninde
İki elimle yanaklarını okşamış
Sevmiştim Onbir yaşındaki Özkan’ı.

Bu gün İkibinsekizin Oniki Haziranı
Öğrendim ki o hain hastalıkla tanışmış
Minicik canı.
Hani çaresiz bırakır ya, insanı.

Ve bir anne.
Çocuklarına hem ana
Hem baba olmuş.
Yememiş yedirmiş,
İçmemiş içirmiş,anası Özkan’ın.
Kavrularak kendi yağıyla,
Hayata tutunmaya çalışmış
Dişiyle tırnağıyla.

Ve bir ağabey.
Yaşlı gözlerini Özkan’dan saklayan,
Hayatlarının ortasına düşen bu bombayı
Göğsünü siper ederek karşılayan
Helal süt emmiş,
Gurur duyulacak bir delikanlı
Kol kanat germiş aileye
Büyük oğlu ananın
Abisi Özkan’ın.

Ey ana,
Bu hayat sınavında
Önce Allah,
Sonra doktorlar,
Sonra da şansın,
Yardımcı olsun sana.
Yüreğimde acı,
Dilimde dua,
Acil şifalar diliyorum,
Sevimli yavrun Özkan’a.

H.Cemil ŞENSEVER
12 Haziran 2008
Mersin.

Özkan ne yazık ki hayat mücadelesini 25 Haziran 2012 günü kaybetti. Tahmin edemeyeceğiniz kadar, yetenekli, zeki ve haraketli bir çocuktu. Küçücük canı 4 yıla yakın çok acılar çekti...
Ailesine sabır Özkan’a rahmet dilerim...

Sonuçta tüm canlılar ölümü tadacaktır. İnsana teselli olan tek gerçek bu....




Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine aittir.