AFFET UNUTMUŞUM
Kendi karanlığım da mummuşum.
Çok sormuşum. Cevap bulamayınca susmuşum. Sevda zehir imiş,bense kusmuşum. Seveyim derken ziyan olmuşum. Beceremediği mi unutmuşum. Bugün bahar. Ve ben dalımda solmuşum. Uyanamamışım birgün uyumuşum. Sevenler ölmüyormuş , bir yerden duymuşum. Meğer hasret imiş, adını aşk koymuşum. Hata imiş , olabilirmiş ,bende aciz bir kulmuşum. Kal demiş , durmuşum. Toprak imiş suymuşum. Meğer ben buymuşum. Affet, unutmuşum. |