şiir ve ben
Korkuyorsun! Kendinden uzaklaşmaktan korkuyorsun.
seviniyorsun! İçten içe seviniyorsun kendini bulamadığına. üzülüyorsun! İnsanlığını kaybettiğin için üzülüyorsun. görüyorsun! Saydam bedenler görüyorsun duvarında. İşıtiyorsun! En derinden gelen çığlıkları iştiyorsun. Biliyorsun! Kurtuluşun yok biliyorsun. Yazıyorsun, kelâma susamış bir hayvan gibi susuyorsun, gülümsemesi kurumuş bir kör gibi döküyorsun, organlarını yırtarcasına döküyorsun zehrini. acıyorsun, aynaya dönüp gözlerine bakamıyorsun. gidiyorsun, şiirin mutluluğu terk ettiği gibi seviyorsun, acını katlayacak her türlü kederi ve bilmiyorsun, türkülerin beni üşütüp sana getirdiğini. |