Her gece susmayı öğrendik
Her gece susmayı öğrendik
Kurbağalar konuştu bizim yerimize Yuvarlanan kar yığınlarına direndik Terledi yüreğimiz Üşüdü tenimiz.... Oysa... hep şarkılar söyledik Kibri’nin dikenleri acıtmadı bizi Dost bildiğimizlerin açıttıgı kadar. Bulutların tepeleri sevdiğini bilmeden Katre Katre ötesinde ellerimiz Gidiyoruz.. Sevdiğim diyemeden. Gidiyoruz... Binlerce güzelliğin içinde İçimizi ısıtacak tek bir yürek Bize kanatlarını çırpsaydı Bakmazdık aynayalara Baktığımız yere bırakırdık gözlerimizi Gülümsememizi. İzlerimizi |
kutlarım saygılar...