Kıyameti Bilsek Ne Olur Ki
Fanisin der gibi, kar yağıyor genç saçlara
Fakir, fukara, evsiz, barksız, yetim, açlara Başında elmas, olsa da altından taçlara… Tınlamıyor, “neymişim!” diyene aklı sıra Terazide eşitçe tartıyor dışarıda! Yaşadığına bakıp, kalbinden seçeceksin Kendi kendine akıp, kaderi biçeceksin Kim eleştirse artık gülüp de geçeceksin Kar lapa lapa yağsa, ruh olmalı Hira’da Kar, “Oku!” biletiyle, tartıyor dışarıda! Hani demeli nedir kıyamet, var saati Bilsek ne kazanırız olsa ya kanaati! İşte yağıyor, bir bir bozuyor cemaati Düşünce yok oluyor toprak, besleyen tarla Ebabil kanadıyla, atıyor dışarıda! Saat dediğin pusat keser kar taneleri Korkuyla soldururken dondurur haneleri Kıyametin merakı sarar viraneleri… Yaşamı zehir eder, olurken dünya hırka Değerli sanatıyla, artıyor dışarıda! Saffet Kuramaz |