Bugün ya da yarın an belli değil,
Unutur durur kul, maladır meğil,
Sonunda ölüm var dolaşır il il,
Donuk öyle bekler musalla taşı.

Hani Nemrut mu var, tacı nerede?
Hesabı sorulur ruz-i mahşerde,
Bekler bizi kabir ecel elbet de,
Donuk öyle bekler musalla taşı.

Duyarız semada acı selayı,
Giyeriz en büyük derdi belayı,
Dinlemez hiç ölüm, genç kabadayı,
Donuk öyle bekler musalla taşı.

Kimimiz yolcudur kimimiz hancı,
Yol alırız da hep, bilmeyiz sancı,
Sonunda düşer de haneye acı,
Donuk öyle bekler musalla taşı.

Tabutun sırdaşı sessiz bir şahit,
Kimi küçük bebek kimi de yiğit,
Uğurlar analar oğulu şehit,
Donuk öyle bekler musalla taşı.

Şu musalla taşı dünyaya benzer,
Üstüne insanlar konup da göçer,
Yine düşmüş daldan savrulur beşer,
Donuk öyle bekler musalla taşı.

Durakların ilki soğuk ve sessiz,
Saf tutar eşle dost herkes çaresiz,
Yelken açar gemi, giden belirsiz,
Donuk öyle bekler musalla taşı.

İrfan Yıldırım Çevik