Bir anne acısı düşer içime,
Annemden kalan,
Annemin acısı gibi...
Aynı kaderdenmidir bilmem;
Tüm annelerin acısı,
Annemin acısı gibi,
Aynı hissi verir, dolar yüreğime...
Bir Anadolu kadını görünce,
Annem düşer içime...
Bir anadolu annesinin acısı,
Annemin acısı gibi, dolar yüreğime...
Anadolu kadını işte;
Kaderi aynı,
Kederi aynı,
Acısı aynı,
Üzüntüsü aynı,
Sevinci, mutluluğunu aynı...
Bakınca yüzüne,
Tüm yaşantısının izlerini gösterir;
Sevincini, hüznünü, mutluluğunu saklar,
Bakışlarının derinliğinde...
En acı halinde bile, umut ışığı belirir gözlerinde...
Bir de yüreğinin derinliğini görsen,
Neler biriktirmiştir;
Biriktirmemiştir aslında,
Hep vermiştir;
Verdiği halde, hiçbir şey eksilmemiştir...
Dolu durur,
Tertemiz,
Cocuğuna emzirdiği ak süt gibi,
Gelin olurken giyindiği,
Bembeyaz gelinlik gibi...
Nasıl bir yürek bu anne yüreği,
Akıl ermez...
Yeri geli kor gibi yanar,
Dayanılmaz acılara dayanır,
Yanmaz denilen maddeleri yakan,
Ateşlerden daha yüksek ateşlere dayanır;
Yeri gelir yanan yüreklere,
Serpilen su olur...
Kardeşler hariç,
Her insan ayrı anneden doğsa da;
Her annenin yüreği,
Bir olur.

Rüstem Bingöl (47.K)