Sen bitmemiş bir şiirsin
Ve ben
Seni yazacağım yıllarca
Yarım koymuşlar kadın seni
Ben yarım’ı
Gözünden tanırım
Tırnak uçların dahi
Zedeli kırgın
Varım yoğum
Atom parçacıklarıma kadar
Sana adarım
Ve manalı
Manasız da olsa
Yüreğimle bakarım
Sıfır noktasından arşa kadar
Sana taparım
Sen bitmemiş bir şiirsin
Ve ben
Seni yazacağım yıllarca
Saflığın
Senin zararına kullanılmış
Mecbur kala kala
Umutların
Damdan atılmış
Şamdan üstünde
Şam altında
Şair yanılmışsa da
Yazacak sana
100 yıllık cümlesi var
Mavi kadar gönlünde
Güneş ışıltısı
Bir peri varmış
Masaldan çalınma gözlerin
Güverte sabahlarında kalmış ise
Bilirim
Sen bitmemiş bir şiirsin
Ve ben
Seni yazacağım yıllarca
Sonbahar sobasıyla
Hâr ettin yüreğimi
Közü
Kömür gözlerine karıştı
Sakallarım
Sen mevsiminde dağıldı bir kere
Gel seni yazmayı deneyeyim
Bırak da
Sabır etmeyeyim
Seni yazmayı ayıp sayarken
En kuytu yönlerini karalayayım
Kendime kadar
Sonra defalarca okuyayım
Şair utansın
Şiir kıskansın
Kış yüreğinde bırak bahar açsın
Merhaba et papatyaya ve mor salkımlara
Bak
Sen bitmemiş bir şiirsin
Ve ben
Seni yazacağım yıllarca
Amber i misk kokun
Bağrımda açsın
Melek yüzlü başın
Boynuma dayansın
Gönüller birbirine dolansın
Hasret çiçekleri
Taş kovuğunda kalsın
Koynuma alıp da
Işte bu kadın için
Yaşanır
Diyeceğimsin
Sesinden nabzım dalgalansın
Can taşda taçlansın
Sen çehrenle çehreme
Bin bir taçsın
Talihsizlik dediğini
Aynadaki ay gülüşünle bıraktım
Her şeyden önce de
Sen bitmemiş bir şiirsin
Ve ben
Seni yazacağım yıllarca